Indiepopp dagsins - meira með La Casa Azul

Í gær kom það upp úr kafinu að hressu krakkarnir í La Casa Azul eru alls ekkert tónlistarmenn. Eftir því sem ég kemst næst var það árið 2004 sem gaur að nafni Guille Milkyway opinberaði fyrir heiminum að hann spilar og syngur sjálfur öll lög bandsins, en áður var hann bara titlaður sem pródúsent. Flest allt sem skrifað er um bandið er á spænsku, en mér sýnist að töluvert af ungum stúlkum hafi orðið fyrir gríðarlegum vonbrigðum þá.

Ekki er þó allt búið, heldur var opinbera skýringin sú að krakkarnir sem áður þóttust spila séu vélmenni, og myndu framvegis vera einskonar props á tónleikum. Árið 2008 sló svo La Casa Azul rækilega í gegn þegar Guille sendi lagið "La Revolucion Sexual" í Eurovision forkeppnina spænsku. Lagið lenti þar í þriðja sæti. Hér sjáum við manninn á bakvið bandið, heyrum þetta frábæra lag með viðlagi sem minnir mig töluvert á Unun, og vélmennin með tannburstabrosið eru ekki langt undan.

Eitthvað virðist manni að Guille sé að draga unglingana út úr myndinni núna, og leyfa sér að hafa þetta sem sitt sóló verkefni útaf fyrir sig, enda er það tóm vitleysa að vera með einhver vélmenni í eftirdragi. Á seinasta ári vann hann til virta verðlauna fyrir titillagið úr kvikmyndinni Yo Tambien, sem er hjartnæm ástarsaga þar sem annar aðilinn er með Down heilkenni. Þetta er flott lag líka, enda klikkar aldrei að smyrja vel með tambúrínu.